آیه 122 سوره صافات

إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122)

إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ‌: بدرستى كه حضرت موسى و هارون از بندگان ايمان آورنده و تصديق نماينده به جميع اوامر و نواهى ما و عمل كننده به آن بودند.

وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ (114) وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ (116) وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ (117) وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ (118)

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ (119) سَلامٌ عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ (120) إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122)

ترجمه‌

و بتحقيق منّت نهاديم بر موسى و هارون‌

و نجات داديم آن دو و قومشانرا از اندوه بزرگ‌

و يارى كرديم آنانرا پس بودند ايشان غلبه‌كنندگان‌

و داديم بآن دو كتاب واضحى را

و هدايت نموديم آن دو را براه راست‌

و باقى گذارديم براى آندو در آيندگان‌

ذكر خير سلام بر موسى و هارون را

همانا ما اينچنين پاداش ميدهيم نيكوكارانرا

همانا آن دواند از بندگان ما كه گروندگانند.

تفسير

خداوند منّان منّت نهاد بر حضرت موسى و هارون از پيغمبران بنى اسرائيل بنبوّت و رسالت و معجزات بسيار و منافع دينى و دنيوى بيشمار و نجات داد آن دو و تمام آنطائفه را كه دوازده قبيله بودند معروف بأسباط از دوازده پسر حضرت يعقوب ارهمّ و غم و اندوه بزرگى كه داشتند از تسلّط قبطيان و فوعون و فرعونيان بر آنها كه بر صغير و كبيرشان رحم نمى‌نمودند و شرح حالشان مكرّر ذكر شده كه بچه اعمال شاقه‌اى وادارشان ميكردند و خداوند ببركت آن دو وجود محترم نصرت داد ايشان را بر دشمنانشان و بر آنها غلبه نمودند بطوريكه نا انقراض عالم ذكر آن در السنه و افواه باقى است و بالاتر از همه آنكه خداوند كتاب تورية را كه مشتمل بر احكام بليغه و نصائح و مواعظ شافيه وافيه كافيه براى اداره امور دنيوى و اخروى آنها در آن عصر تا زمان حضرت عيسى عليه السّلام بود بآن دو عنايت فرمود و بشارت داد در آن معجزه پيغمبر آخر الزّمان از نسل حضرت اسمعيل كه عموى آنها بود و اولاد او را برادران خودشان ميخواندند و آنكه دين او كامل كننده تمام اديان و تا روز قيامت باقى است و هدايت نمود آن دو را براه راست بهشت و ولايت امير المؤمنين و ائمه طاهرين عليهم السلام و بقيّه آيات در قصّه نوح عليه السّلام بيان شد.

إِنّا كَذلِك‌َ نَجزِي‌ المُحسِنِين‌َ (121) إِنَّهُما مِن‌ عِبادِنَا المُؤمِنِين‌َ (122)

شرح‌ و بيانش‌ ‌در‌ آيات‌ ابراهيم‌ ‌که‌ فرمود كَذلِك‌َ نَجزِي‌ المُحسِنِين‌َ إِنَّهُما مِن‌ عِبادِنَا المُؤمِنِين‌َ گذشت‌ محتاج‌ بتكرار نيست‌.

186

]

(آیه 122)- سر انجام در این آیه به همان دلیلی اشاره می‌کند که در داستان ابراهیم و نوح قبل از آن آمد، می‌گوید: «آن دو (موسی و هارون) از بندگان مؤمن ما بودند» (إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِینَ).

ایمان است که روح انسان را چنان روشن و نیرومند می‌سازد که به سراغ احسان و نیکوکاری و پاکی و تقوا می‌رود.

ج4، ص158